345. Rozmaitość kolorów szat liturgicznych ma uzewnętrzniać charakter sprawowanych misteriów wiary, a także ideę rozwoju chrześcijańskiego życia w ciągu roku liturgicznego.
346. Co do koloru szat liturgicznych należy zachować tradycję, mianowicie:
a) Koloru białego (kolor światła, symbol radości) używa się w Oficjach i Mszach Okresu Wielkanocnego i Narodzenia Pańskiego; w święta i wspomnienia Chrystusa Pana, z wyjątkiem tych, które dotyczą Jego Męki; w święta i wspomnienia Najświętszej Maryi Panny, świętych Aniołów, Świętych, którzy nie byli męczennikami, w uroczystości Wszystkich Świętych (1 listopada) i św. Jana Chrzciciela (24 czerwca), w święta św. Jana Ewangelisty (27 grudnia), Katedry św. Piotra (22 lutego) i Nawrócenia św. Pawła (25 stycznia).
b) Koloru czerwonego (kolor Krwi «męczenników» i ognia «Ducha Świętego»; symbol miłości, królewski) używa się w Niedzielę Męki Pańskiej, w Wielki Piątek, w niedzielę Zesłania Ducha Świętego, w Mszach ku czci Męki Pańskiej, w główne święta Apostołów i Ewangelistów i w dni Świętych Męczenników.
c) Koloru zielonego (kolor żywej przyrody, symbol życia i nadziei) używa się w Oficjach i Mszach Okresu Zwykłego.
d) Koloru fioletowego (symbol pokuty, tęsknoty i żałoby) używa się w okresie Adwentu i Wielkiego Postu. Można go również stosować w Oficjach i Mszach za zmarłych.
e) Koloru czarnego (symbol nocy, grzechu i śmierci; smutku i żałoby) można używać w Mszach za zmarłych.
f) Koloru różowego (kolor świtającej jutrzenki, symbol budzącej się nadziei; radości wśród pokuty), jeśli jest taki zwyczaj, można używać w niedzielę Gaudete (3. Adwentu) i w niedzielę Lætare (4. Wielkiego Postu).
g) W dni bardziej uroczyste można używać okazalszych szat liturgicznych, chociaż nie są w kolorze dnia.
127. W księgach liturgicznych zawarte są przepisy zezwalające na używanie w dni bardziej uroczyste szat liturgicznych świątecznych lub okazalszych, chociaż nie są w kolorze dnia. Tę jednak możliwość, która w celu zachowania dziedzictwa Kościoła dotyczy właściwie szat wykonanych przed wielu laty, rozszerza się w sposób niewłaściwy na nowości, tak że odrzuciwszy przyjęte zwyczaje, używa się form i kolorów według kryteriów subiektywnych ze szkodą dla tradycji osłabiając sens tego przepisu. W dzień świąteczny szaty liturgiczne koloru złotego lub srebrnego, jeśli zachodzi taka potrzeba, mogą zastępować szaty innego koloru, jednak nie fioletowe lub czarne.
Paramenty kościelne (łac. paramentum – ozdoba, od parare – zdobić) – przedmioty sakralne, służące w celu podkreślenia czynności związanych z celebracją kultu i używany w przestrzeni kościoła. Współcześnie termin odnosi się do szat liturgicznych, pierwotnie były to również sprzęty kościelne.
Bielizna kielichowa – materiały będące zaopatrzeniem, obowiązkowymi elementami kielicha. Nazwa bielizna pochodzi od tego, że wszystkie te materiały są wykonane z białego płótna.
- Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego 2002, Pallottinum, Poznań 2006
- Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, Instrukcja "Redemptionis sacramentum" , Rzym 2004
- Sz. Orkisz, Servite Domino, Tyniec Wydawnictwo Benedyktynów, Kraków 2018
- E. Nübold, E. Stencel, Przy ołtarzu Pana, Wydawnictwo Bernardinum, Pelplin 2008
- Paramenty kościelne, Wikipedia: wolna encyklopedia [dostęp: 14:57 18.07.2019]
- Bielizna kielichowa, Wikipedia: wolna encyklopedia [dostęp: 14:57 18.07.2019]