Większość pracy w Git odbywa się lokalnie, w Twoim repozytorium. Git posiada tylko dwa (to oczywiście kłamstwo, ale chciałbym żebyście tak uważali na czas tego warsztatu) polecenia wychodzące poza nasz komputer: fetch i push.
Remote to odnośnik do innego repozytorium. Może się ono znajdować na innym komputerze, albo nawet na naszym, ale w innym katalogu. Lokalne repozytorium jest jedno, a zdalnych może być wiele.
Wpisz
(1) $ git remote
(2) $ git remote -v (--verbose)
aby zobaczyć remote'y dodane do Twojego repozytorium.
Zazwyczaj nie ma potrzeby konfigurowania remote'ów ręcznie. Domyślny remote o nazwie origin tworzy się automatycznie przy pierwszym pobraniu repozytorium zdalnego za pomocą polecenia
$ git clone <adres>
Clone powoduje pobranie na nasz komputer całej zawartości zdalnego repozytorium.
Podstawowym poleceniem do ściągania na nasz komputer zmian (commitów) znajdujących się w zdalnym repozytorium jest polecenie fetch.
(1) $ git fetch
(2) $ git fetch --all
(3) $ git fetch <remote>
Po wykonaniu tego polecenia w naszym repozytorium pojawią się wszystkie branch'e, tagi i znajdujące się na nich commity.
Pobrane do naszego repozytorium branche odrobinę różnią się od "zwykłych" branchy.
- mają specjalną nazwę:
<remote>/<branch>, np.origin/master, - nie można ich checkout'ować i tworzyć na nich commitów (nie mogą być aktywne).
By zaktualizować branche zdalne, niezależnie od tego co w danej chwili robimy w repozytorium, wystarczy tylko ponownie wywołać polecenie fetch. Jest to bardzo wygodne.
Dodatkowo poleceniem
$ git fetch -p (--prune)
możemy usunąć branche zdalne, które już nie istnieją w zdalnym repozytorium (bo ktoś je usunął).
Skoro na branchach zdalnych nie da się pracować, to do czego nam takie branche? Mamy kilka możliwości:
- Można zobaczyć co nowego pojawiło się na branchu:
(1) $ gitk origin/master(2) $ git log origin/master(3) $ git diff origin/master
- Można stworzyć branch lokalny, który zawiera te same zmiany co zdalny i normalnie na nim pracować, tak jakbyśmy byli na branchu zdalnym:
(1) $ git checkout foobar(dla brancha zdalnegoorigin/foobar)(2) $ git checkout -b foobar -t (--track) origin/foobar
Gdy już poczujesz się pewnie z obsługa polecenia fetch, wpisz $ git help pull i poczytaj o poleceniu pull. W niektórych sytuacjach jest ono wygodniejsze w użyciu niż fetch.
Gdy zakończymy pracę, wypada podzielić się nią z innymi i wgrać nasze zmiany do repozytorium zdalnego. Służy do tego polecenie push.
(1) $ git push
(2) $ git push <remote> HEAD
(3) $ git push <remote> <branch-lokalny>:<branch-zdalny>
Polecenie (1) wymaga aby branch lokalny był skojarzony z branchem zdalnym (tzw. tracking). Jest to zwykle automatycznie ustawiane przy checkout'owaniu brancha. Polecenia (2) i (3) działają zawsze. Śledzenie można ustawić ręcznie poleceniem
$ git branch -u (--set-upstream) <remote>/<branch>
a stan śledzenia poleceniem
(1) $ git status
(2) $ git config -l
Jeśli polecenie push zakończy się powodzeniem, branch zdalny w repozytorium lokalnym zostanie zaktualizowany, tak że będzie wskazywał na ten sam commit.
UWAGA: Jeśli nadal używasz Git'a w wersji wcześniejszej niż 2.x, to przeczytaj pomoc. push bez dodatkowych argumentów działał na wszystkie branche lokalne, a nie branch na którym obecnie się znajdujemy.